در بازی‌درمانی والدینی از مفاهیم و مهارت‌های بازی‌درمانی کودک‌محور (ccpt) استفاده می‌شود. به طوری که روابط والد- فرزند را به رابطهٔ شبیه به رابطه بین بازی‌درمانگر و کودک تبدیل می‌کند. بازی‌درمانی کودک‌محور مبتنی بر مفاهیم نظری درمان غیر رهنمودی است که ابتدا توسط کارل راجرز (۱۹۴۲) بنیان‌گذاری و بعد از آن توسط راجرز (۱۹۵۱) در درمان مراجع‌محور، بسط و توسعه یافت. این روش، ریشه در این عقیده دارد که ظرفیت انسانی کودک به سمت رشد و بلوغ گرایش دارد. به علاوه در این رویکرد اعتقادی عمیق و پایدار به توانایی کودک در خود هدایت‌گری سازنده وجود دارد. راجرز اساس این رویکرد را این‌گونه خلاصه می‌کند: رویکرد مراجع‌محور در درجهٔ اول یک راه بودن و رشد و شکوفایی است که می‌توان نمود آن را در نگرش‌ها و رفتارهایی که به ایجاد جوی رشددهنده منجر می‌شود، مشاهده کرد. این رویکرد بیشتر یک فلسفه است تا یک روش یا تکنیک. زمانی که این فلسفه نمایان می‌شود، به شخص کمک می‌کند ظرفیت‌های خود را بسط و گسترش دهد و نیز باعث برانگیختن تغییرات سازنده در دیگران می‌شود. هم‌چنین این رویکرد باعث توانمندسازی افراد می‌شود و تجربه نشان می‌دهد زمانی که شخص قدرت شخصی را حس می‌کند، از آن برای تحول فردی و اجتماعی استفاده می‌کند